ثبت نام وام ازدواج

در قرن‌های ۱۵ و ۱۶ ایتالیایی‌ها از حلقه‌ی ازدواج استفاده میکردند که عمدتاً از جنس نقره بوده و با مینای سیاه_مینا کاری می‌شد. اروپاییان قرون وسطی نیز از الماس برای حلقه‌ی ازدواج استفاده می‌کردند و قدرت آن را حافظ پیمان ازدواج میدانستند. دهقانان ایرلندی نیز بر این عقیده بودند که ازدواج بدون حلقه‌ای از جنس طلا قانونی و مشروع نیست. در ارکنی (منطق‌های در اسکاتلند) دو میدان بزرگ به احترام ماه و خورشید وجود داشت.

 در یونان مدرن دو حلقه مورد استفاده قرار میگیرد، حلقه‌ی طلایی برای داماد و نقره برای عروس که به نشانه یگانگی و برابری مبادله می‌شود، ولی در واقع ارزش بیشتر حلقه‌ی مردان نشاندهنده‌ی برتری موقعیت آنهاست. در دوره‌ای نیز حلقه‌ی آهنی مرسوم بود که به نشانه‌ی تعهد برای نامزد (عروس) فرستاده می‌شد.

این حلقه‌ی آهنی به عنوان نماد دوام و پایداری پیمان ازدواج ساخته می‌شد. در دوره‌های قبل حلقه‌هایی از جنس برنج و مس نیز دیده شده است. از نظر شکلی نیز یک حلقه‌ی ساده همیشه تنها شکل حلقه‌ی ازدواج نبوده و گاهی اشکال مختلفی روی آن تراشیده و کندهکاری شده مثل یک کلید برای نشان دادن اقتدار خانگی زن.

 قرن‌ها پیش اگر دوشیز‌های قصد ازدواج داشت به گردش دور سنگی میپرداخت که به نام ماه نامگذاری شده بود و پسر نیز به دور حلقه‌ی خورشید میگشت سپس هر دو در محل سنگی که به نام آدین (خدای خدایان) نامگذاری شده بود به یکدیگر ملحق شده و دست‌های آن‌ها در محل حلقه‌ی زناشویی که سوراخی در سنگ بود، به یکدیگر میرسید و آن‌ها به این وسیله وفاداری و تعهد نسبت به یکدیگر را اعلام کرده و زن و شوهر می‌شدند. مراسم طلاق بسیار ساده‌تر بود، به گونه‌ای که زن و شوهر میتوانستند با یکدیگر وارد کلیسا شده و سپس هر یک از دری متفاوت بیرون بروند. در میان انگلونورمان‌ها حلقه در انگشت میانی دست راست قرار میگرفت، اما در اواخر قرن ۱۷ این رسم تغییر کرد. کویکر‌ها یعنی اعضای کلیسای The Society of Friends حلقه‌ی ازدواج را به عنوان بقایای برتری مشرکان و کافران رد کردند و اکنون نیز برخی پیوریتن‌ها سعی میکنند به همان دلیل، چنین رسمی را منسوخ کنند. اگرچه حلقه برای ازدواج در کلیسای انگلستان کاملا ضروری بود، اما جنس و سایز آن اهمیتی نداشت.

 در ایسلند که نامزدی و ازدواج هر دو به وسیله پول پذیرفته می‌شد، حلقه کمتر ضروری به نظر می‌رسید چرا که انتظار میرفت دختر هدایای خود را نقدی دریافت کند. با این حال حلقه در این کشور استفاده میشد، اما به سختی حلقه‌ی انگشت نام می‌گرفت چرا که به اشکال مختلف از استخوان، سنگ، کهربای سیاه، طلا و نقره ساخته می‌شد و گاهی اوقات به حدی پهن بود که اجازه نمی‌داد دست از آن عبور کند. در مراسم نامزدی داماد چهار انگشت و کف دست خود را از این حلقه عبور می‌داد و با این روش می‌توانست دست عروس خود را بگیرد. انداختن حلقه در انگشت چهارم دست چپ بر اساس این اعتقاد قدیمی صورت می‌گیرد که رگ این انگشت به طور مستقیم به قلب می‌رسد. البته این واقعیت هم وجود دارد که فلز کم استقامت‌تر در انگشت و دستی که کمتر از دست و انگشتان دیگر استفاده می‌شود، کمتر دچار صدمه و آسیب می‌شود. گفته می‌شود که حلقه در میان انگلو نورمان‌ها در دست راست انداخته می‌شد و بعد‌ها به دست چپ تغییر کرد یعنی همان دستی که از نظر رتبه پایین‌تر است.

همچنین عده‌ای معتقدند این انگشت به دلیل این رسم قدیمی بر دیگر انگشت‌ها مرجح شده که انگشت اول (شست) را به نام پدر، انگشت دوم به نام پسر و انگشت سوم را به نام روحالقدس نامگذاری کردهاند؛ بنابراین داماد پس از اینکه این سه انگشت را نام برد و از آن‌ها گذشت حلقه را به دست عروس میاندازد. قدیمی‌ترین گزارش از تبادل حلقه‌ی ازدواج از مصر باستان به دست آمده که مربوط به ۴۸۰۰ سال پیش است. برای رومی‌ها پذیرش حلقه از جانب بانوی جوان پذیرش نوعی محدودیت بود و پذیرش این قانون که دختر دیگر آزاد نیست. اکنون نیز حلقه و پذیرش آن بخشی از مراسم مذهبی در کلیساست. اکثر مردم اکنون حلقه‌ی ازدواج را در دست چپ خود میاندازند. گرچه برخی زنان اروپایی در دست راست هم از آن استفاده میکنند.

 در اسکاندیناوی هم رسمی است که برخی از زنان از سه حلقه استفاده میکنند. یکی برای نامزدی، یکی برای ازدواج و دیگری برای مادری. عروس‌های یهودی نیز حلقه‌ی ازدواج را در انگشت سبابه میاندازند، انگشتی که با آن طبق آنچه در تورات خواندهاند به این کتاب اشاره میکنند. آیا مردان از حلقه‌ی ازدواج استفاده میکنند؟ استفاده‌ی مردان از حلقه نسبتا جدید است.

 تا میانه قرن ۲۰ بیشتر زنان بودند که حلقه در دست می‌کردند که شاید یادآور روز‌هایی بود که زنان جزیی از املاک و دارایی‌های همسر بودند. بعد از جنگ جهانی دوم، بسیاری از مردان با جدایی‌های طولانی مدت از همسران خود مواجه شدند و از آن زمان آن‌ها نیز شروع به استفاده از حلقه به عنوان نشانه‌ای از تاهل خود کردند آنچه موجب می‌شود همواره به یاد همسران خود باشند.

منبع: بیتوته